Mankmaal zeg ik niets
Vallen woorden elders
In mijn buik mijn voeten
Niet in mijn mond mijn tong
En oren maar tussen stoelen op de grond
Komaan zeg zeg nu toch gewoon
Zeg vader zeg dat eens
Tegen de arts die in mijn keel kijkt
Zegt hij zegt nog niks
Nog altijd niet
Al drie jaar lang
Zeg ‘ns plankgas en mankgas
Komt uit mijn mond
En dus geen eten
Zo zal ik het leren
En zwijgend zitten
Tussen stoelen op de grond
Dag is stag en vlak is plak
En snoeren om mijn nek
Hand vliegt tegen mijn wang
En in de kast en vlooien op de grond
Ze zeggen deur nu open zeg nu maar ‘ns iets
Maar woorden op de grond
Een strot een hand erop
En deuren in mijn hoofd
Doen bang
En vingers van zijn hand
Zijn wit op donker
Met lange lange nagels in mijn hals
Zeg zegt hij waarom zeg je niets
Zeg zeg ik waarom zeg ik niets en deur doet bang
Zeg zegt hij waarom zeg je nooit vader
Moeder zeg ‘ns wij maar ik zeg zeg ik niet zeg ik nooit
En deur zegt bang en donker
Heb niets wil niets ben niet dat zeg ik niet
Alleen maar bang en bang
En pa en ma die vieze woorden
En bang en bang en donker
Al drie jaar lang